Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Άρη, Λευτέρης Αρβανίτης, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Γιάννη Λαμπίρη και τον Ραφαήλ Αλαγά και μίλησε για τη νέα μέρα που ξημέρωσε στον σύλλογο και τα επόμενα σχέδια.
Αναλυτικά είπε:
Για τον κόσμο που βρέθηκε στη Γενική Συνέλευση του Α.Σ. Άρης στο Αλεξάνδρειο, στην οποία πέρασε η ΚΑΕ στα χέρια του Ρίτσαρντ Σιάο: «Εμείς έχουμε 6 χιλιάδες μέλη στον Α.Σ. και η Γενική Συνέλευση είχε 4.5 χιλιάδες. Ήταν μια πανηγυρική Γενική Συνέλευση. Δόξα τω θεώ, πήγαν όλα καλά. Είναι ενδεικτικό αυτό της κουλτούρας που έχει “χτίσει” ο Άρης όλα αυτά τα χρόνια. Έχει “χτίσει” μια κουλτούρα οπαδική και φίλαθλη, που σε όλη την Ελλάδα έχει αγάπη και συμπάθειες. Όπου πάμε εκτός έδρας να παίξουμε μας λένε “Στο μπάσκετ ήμασταν Άρης το 1980, περιμέναμε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Ιωαννίδη”. Αυτή η λάμψη της αυτοκρατορίας του 1980 υπάρχει ακόμα και ήταν αυτή που έφτιαξε αυτήν την κουλτούρα. Η κουλτούρα αυτή έσωσε την ομάδα. Το να συμμετέχει ο κόσμος, να στηρίζει, να είναι πάντα δίπλα τις δύσκολες στιγμές, να μη μας αφήνει μόνους μας, έσωσε την ομάδα και την κράτησε στην κατηγορία όλα αυτά τα χρόνια, φτάνοντάς στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα».
Για το πόσο δύσκολα ήταν τα χρόνια της εξυγίανσης της ομάδας: «Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Είναι περίπου 15 χρόνια, απ’ το 2012, όταν η ομάδα είχε 6 εκατομμύρια χρέη και είχα βγει εγώ μπροστά ως πρόεδρος της ΚΑΕ Άρης, πάλι από τον Α.Σ., πάλι με διοίκηση πρωτοδικείου. Δεκατρία χρόνια μετά φτάσαμε να δικαιωθούμε, γιατί έπρεπε πρώτα να εξυγιανθεί οικονομικά η ομάδα. Καταλαβαίνετε πως είναι πάρα πολύ δύσκολο ένας ερασιτεχνικός σύλλογος να κρατάει ένα τμήμα με αξιοπρέπεια με 6 εκατομμύρια χρέη, τα οποία είναι και δύσκολα χρέη, με… στραβωμένους πιστωτές. Το να είσαι αξιοπρεπής, ανταγωνιστικός, να διεκδικείς και παράλληλα να μειώνεις τα χρέη είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά και για έναν ερασιτεχνικό σύλλογο. Αυτό το καταφέραμε με πολλή δουλειά, μεράκι, φιλότιμο, αγάπη και φυσικά χωρίς λαϊκισμούς. Ο κόσμος μπορεί να ήθελε, αλλά εμείς εξηγούσαμε και, μάλιστα, με διαφάνεια. Κάθε εξάμηνο κάναμε Συνέντευξη Τύπου και ενημερώναμε τον κόσμο. Η διαφάνεια και η ειλικρίνεια μάς βοήθησε».
Για το αν όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε κάποια στιγμή που σκέφτηκαν να κάνουν πίσω: «Στον αθλητισμό, ειδικότερα στον επαγγελματικό, είναι περισσότερες οι λύπες, οι πίκρες, οι στεναχώριες, παρά οι χαρές. Πολλές φορές τυχαίνει να λυγίζεις ως άνθρωπος, ως παράγοντας από την πίεση του κόσμου, τα άσχημα αποτελέσματα, βλέποντας να κυλάει με δυσκολία όλη η προσπάθεια. Πολλές φορές νιώθεις ότι έχεις φτάσει στα όριά σου. Επειδή εμείς είμαστε μια ομάδα παραγόντων αγαπημένοι, φίλοι, που βλέπουμε τον Άρη σαν οικογένειά μας, συζητούσαμε μεταξύ μας, ο ένας έπαιρνε κουράγιο απ’ τον άλλον και συνεχίζαμε μέχρι να φτάσουμε εδώ. Βρέθηκε αυτός ο μεγάλος επενδυτικός οργανισμός, με διάθεση να επενδύσει στο μπάσκετ και τους δώσαμε την ομάδα να συνεχίσουν αυτοί. Πολλές φορές είπαμε ότι δεν οδηγεί πουθενά αυτό, αλλά πάντα κάτι μάς έλεγε να συνεχίσουμε. Φτάσαμε σε ένα σημείο να δικαιωθούμε. Είναι η απόλυτη δικαίωση για εμάς, γιατί πετύχαμε τον στόχο που είχαμε θέσει εξ αρχής, να εξυγιάνουμε την ομάδα και να την παραδώσουμε κάπου καλύτερα. Δε μπορούσαμε να διεκδικήσουμε παραπάνω πράγματα εμείς».
Για την περίοδο Λάσκαρη: «Εκείνη η κίνηση, που τη στιγμή που έγινε ήταν σωστή, μας έμαθε στο 100% πράγματα. Ο άνθρωπος εκείνος έφερε χρήματα στο Άρη, αλλά δε μπορούσε να διοικήσει, δεν είχε γνώσεις. Ενώ έφερε στον Άρη 4.5 εκατομμύρια, κατέληξε να βρεθεί η ομάδα χρεωμένη όταν την είχε παραλάβει. Αυτό όλο ήταν και για εμάς ένα σχολείο και επιμείναμε πάρα πολύ στο να ψάχνουμε να βρούμε έναν επενδυτή όπως εμείς τον θέλουμε, με μεγάλη οικονομική δυνατότητα, με διάθεση να κάνει πράγματα, με όραμα, με στόχους. Να ξέρουμε ποιος είναι και τι δουλειά κάνει. Αυτό μάς έδωσε τη δυνατότητα να βλέπουμε μακριά και να ξέρουμε τι ψάχνουμε. Εμείς λέγαμε πως θέλουμε έναν που να μπορεί στο μέλλον να φέρει τον Άρη να παίξει στην Ευρωλίγκα ή να πάρει το πρωτάθλημα. Πάντα υπήρχαν αντιδράσεις πως δε θα έρθει κανείς, μας έλεγαν να δώσουμε την ομάδα και να φύγουμε, ωστόσο εμείς επιμείναμε στο πλάνο μας και πιστεύω ότι το πετύχαμε».
Για το ότι ο Σιάο έχει ως προτεραιότητα τη διαγραφή των χρεών μέχρι το τέλος του 2025: «Ήταν και δική μας πίεση αυτή, το να τελειώνει γρήγορα το παλιό χρέος, γιατί, αν δε συμφωνούσε, κι εμείς θα προβληματιζόμασταν. Ο ίδιος είπε ότι μέχρι 30 Δεκεμβρίου θα τα έχει εξοφλήσει γρήγορα και για εμάς ήταν πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Επίσης, είπε πως θα πάμε βήμα-βήμα, την πρώτη χρονιά μηδενίζουμε τα χρέη και κάνουμε μια αξιοπρεπή ομάδα και στη συνέχεια θα δούμε πώς αντιδράει και συμπεριφέρεται ο κόσμος, πώς είμαστε και θα φτιάχνουμε σκαλί-σκαλί τα βήματά μας. Είναι ταπεινοί, δεν λαϊκίζουν, δεν υπόσχονται πράγματα που δε μπορούν να κάνουν και πάνε βήμα-βήμα. Αυτό κατοχυρώνει πολλά πράγματα σε έναν σύλλογο. Γι’ αυτό το fund όλα ξεκίνησαν απ’ την προτελευταία Συνέντευξη Τύπου που κάναμε, στην οποία ενημερώσαμε ότι τα χρέη είναι 2 εκατομμύρια. Εκεί κατάλαβαν πως το να πας από τα έξι στα δύο, και με covid ενδιάμεσα, χωρίς έσοδα, είναι μεγάλη μείωση. Εκεί άρχισαν να ενδιαφέρονται περισσότερο».
Για το πόσο σημαντικό ήταν για τον νέο επενδυτή πως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε μια νοικοκυρεμένη προσπάθεια: «Καταρχάς, μας ήλεγξε η Deloitte, από Αθήνα κιόλας. Αρχικά είπε πως αν στις πρώτες 15 μέρες ελέγχου δουν ότι τα χρέη είναι όπως ακριβώς τα είπαμε, θα κάνουν δεσμευτική προσφορά και ο έλεγχος θα συνεχίσει. Ο έλεγχος όντως τώρα τελείωσε. Τα είδαν όλα όπως ακριβώς τα είπαμε. Οι άνθρωποι που μας ήλεγχαν ήξεραν πάρα πολύ καλά τι να δουν. Ήταν όλα πάρα πολύ καλά, τα είχαμε πολύ καλά φτιαγμένα αυτά, διότι έτσι έπρεπε να ήμασταν ως διοίκηση πρωτοδικείου. Ήταν πολύ σημαντικό αυτό για τον επενδυτή, γιατί κατάλαβε ότι παίρνει κάτι οργανωμένο και σοβαρό».
Για το αν ο Άρης μπορεί να διεκδικήσει το EuroCup, που η κατάκτησή του οδηγεί στην Ευρωλίγκα: «Εγώ είμαι 25 χρόνια στον σύλλογο. Απ’ το ερασιτεχνικό μπάσκετ ξεκίνησα και έχω πολύ μεγάλη διοικητική εμπειρία. Δε μπορώ να απαντήσω σε αυτό. Δεν είμαι στο Συμβούλιο. Τους στόχους και το πού μπορεί να φτάσει αυτή η νέα κατάσταση πρέπει να σας το πουν οι ίδιοι. Δε θέλω να πω κάτι υπερβολικό και θυμώσουν. Σαν αρειανός, όμως, μπορούμε, πιστεύω, σε βάθος τριετίας, ή και πενταετίας, να διεκδικήσουμε κάτι που να μας οδηγήσει στην Ευρωλίγκα. Αλλά κι αυτό το βάζω σε πολύ μεγάλη παρένθεση. Το EuroCup είναι πάρα πολύ μεγάλη διοργάνωση, είναι προθάλαμος της Ευρωλίγκας. Είμαστε τυχεροί γιατί συγκυριακά έχουν φύγει οι ισπανικές ομάδες, είναι μόνο η Μανρέσα. Υπάρχουν οι τούρκικες, οι γαλλικές, είναι ο Πανιώνιος. Έχει χώρο να φτάσεις ψηλά, αλλά όλα εξαρτώνται από τους όρους που θα βάλει η νέα διοίκηση».
Για την απόφασή τους πριν μερικά χρόνια να παίξουν στο EuroCup και όχι σε κάποια πιο… ήπια διοργάνωση: «Ήταν στρατηγική επιλογή της διοίκησής μας να πάμε να παίξουμε εκεί, ακριβώς γιατί βλέπαμε πως ο κόσμος ήθελε κάτι ακόμα από εμάς. Η Ευρώπη είναι πολύ σημαντική για τον Έλληνα φίλαθλο. Ήθελαν εκδρομές, ταξίδια, μεγάλες ομάδες να έρθουν να παίξουν στο Αλεξάνδρειο. Είπαμε να το κάνουμε με κίνδυνο να ζημιωθούμε οικονομικά. Εμείς είχαμε το πλεονέκτημα να έχουμε 9 παιχνίδια στην έδρα μας όπου θα είναι το γήπεδο γεμάτο και όντως έγινε αυτό. Ειδικά την πρώτη χρονιά είχαμε έξι sold-out και μας βοήθησε οικονομικά. Τη δεύτερη χρονιά, που δεν πήγαμε καλά λόγω ότι δεν είχαμε καλή χημεία στο ρόστερ, είχαμε ένα θέμα, αλλά πάλι δε μπήκε η ομάδα μέσα. Ήμασταν σε ισορροπία. Όπως βλέπω τις ομάδες, πιστεύω πως ο Άρης μπορεί τα επόμενα χρόνια να κάνει μια επιτυχία εκεί».
Για το αν μπορεί ο Άρης να ξαναγίνει τρίτος πόλος στην Ελλάδα: «Μακάρι. Κι εμείς αυτό θέλουμε, να γίνει ο Άρης τρίτος πόλος και να αρχίσει να διεκδικεί πράγματα και στην Ελλάδα. Η απόσταση μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και των υπολοίπων ομάδων είναι πραγματικά χαώδης. Απέχουμε πάρα πολύ για να τους πλησιάσουμε. Θέλει υπομονή, χρήματα, στήριξη στο πλάνο και το όραμα, για να τους πλησιάσουμε λίγο και να διεκδικήσουμε πράγματα. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να τη λέμε στον κόσμο, όσο κι αν δεν ακούγεται καλό στα αυτιά του φιλάθλου».
Για το Αλεξάνδρειο: «Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ έχουν τα γήπεδά τους, όλα πάνω από 8-9 χιλιάδες θέσεις και πολύ παραπάνω. Ο Άρης έχει το πιο μικρό και το πιο παλιό γήπεδο. Είναι μόλις 5 χιλιάδων θέσεων. Το γήπεδο παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στο πώς ο επενδυτής θα συμπεριφερθεί στην ομάδα. Αν είχαμε ένα γήπεδο 12-15 χιλιάδων, με αυτόν τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο θα ήταν πολύ διαφορετικά τα έσοδα. Το δικό μας είναι μικρό και το “ταβάνι” του είναι συγκεκριμένο. Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό για τον επενδυτή. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι θέλουν να το πάρουμε μαζί το γήπεδο και η πολιτεία είναι “ζεστή” στο να το δώσει. Έχει συμφωνηθεί να γίνει μια επιτροπή από το υπουργείο και μια επιτροπή απ’ την ΚΑΕ και τον Α.Σ. Άρης για να συζητηθεί πώς θα γίνει η διαδικασία παραχώρησης. Το πρόβλημά μας σαν Άρης είναι πως πρόκειται για ένα κοστοβόρο γήπεδο και θα πρέπει να γίνουν αρκετά πράγματα. Είναι ένα γήπεδο με βάση 60 ετών, παρ’ ότι ανακαινίστηκε το 2004. Να δούμε τι θα γίνει με την ενεργειακή αναβάθμιση και αν μπορεί το κράτος να βοηθήσει και μετά θα τα φτιάξουμε όλα. Επαναλαμβάνω όμως πως το γήπεδο είναι μικρό για όποιον επενδυτή θέλει να πάει την ομάδα να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Το ιδανικό για εμάς θα ήταν να γινόταν ολική ανακατασκευή και αν η πολιτεία αποφασίσει να το κάνει πιστεύω ότι ο Άρης θα βρει τον τρόπο να φτιάξει το γήπεδο. Αλλά πρέπει να πολιτεία να το αποφασίσει. Ξέρετε, είναι ένα γήπεδο 60 ετών, έχει έναν ιδιαίτερο σχεδιασμό, είναι στο κέντρο της πόλης, οπότε δεν ξέρω πόσο εύκολο θα ήταν. Ο Α.Σ. θα είναι στο πλευρό της ΚΑΕ Άρης για να το διεκδικήσουμε και να μας το παραχωρήσει η πολιτεία με τον τρόπο που θέλουμε εμείς. Είναι κάτι που αξίζει ο Άρης».